- پایگاه تحلیلی خبری صدای نهاوند - https://sedaynahavand.ir -

همایش وحدت حوزه و دانشگاه در دانشگاه آزاد نهاوند برگزار شد

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری صدای نهاوند، مسئول دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه فرهنگیان در این همایش  با بیان اینکه حوزه و دانشگاه باید به یک هویت تبدیل شود گفت: نباید از وحدت حوزه و دانشگاه این تلقی را داشته باشیم که حوزه به دانشگاه و یا دانشگاه به حوزه تبدیل شود، بلکه ایجاد یک انسجام معرفتی با توجه و بهره گیری از منابع و مبادی مشترک معرفتی بین این دو نهاد معنای وحدت حوزه و دانشگاه است.

حجت الاسلام سبحانی اظهار داشت: دانشگاه ها باید حوزه را به عنوان پرورش دهنده نخبه های کشوری به رسمیت بشناسد، و حوزه هم باید دانشگاه را به عنوان یک نهاد علمی که پاسخ دهنده  نیازهای مختلف در سطح کشور و مردم است را به رسمیت بشناسد، و
هیچ کدام از دو نهاد نباید خود را بر دیگری برتر بداند.

وی بیان داشت: وحدت حوزه و دانشگاه از آن منظر دارای اهمیت است که این دو نهاد که هر کدام از یک عقبه تاریخی و معرفتی متفاوت برخوردارند، شکل دهنده و سازنده هویت اجتماعی ما بوده و هستند.

مسئول دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه فرهنگیان افزود:  بخشی از موانع عدم تحقق کامل وحدت حوزه و دانشگاه، به ضعف های ساختاری این دو نهاد باز می گردد، البته حضور برخی از فارغ التحصیلان حوزوی در دانشگاه و بالعکس که در سال های اخیر این روند خوشبختانه رو به افزایش بوده ، توانسته است زمینه مناسبی برای مفاهمه و ایجاد یک زبان مشترک و دغدغه های یکسان بین دو نهاد مهم حوزه و دانشگاه ایجاد کند.

حجت الاسلام سبحانی گفت: حوزه و دانشگاه باید در زمینه تحول و ارتقای علوم انسانی به یک فهم مشترک از علوم انسانی و زمینه های نوسازی و بازنگری در برخی از این علوم برسند.

وی بیان داشت:  پس از انقلاب اسلامی،‌ زمینه‌هایی فراهم آمد تا دانشگاهیان در طول دوران تحصیل تا حدودی با معارف، اخلاق و متون اسلامی آشنا شوند و حوزویان نیز با علوم جدید، به‌ویژه علوم انسانی و اجتماعی، آشنا شوند و این هدف بیشتر از راه حضور برخی نیروهای حوزوی در محیط دانشگاهی و به عکس دنبال شد.

وی افزود: پیشینه این دیدگاه حداقلی در طول سه دهه گذشته نشان می‌دهد که هرچند آشنایی با علوم دو طرف و ارتباط با هم برای ایجاد وحدت ضروری است؛ اما این میزان تعامل به هیچ وجه کافی نیست و به بیان دیگر تعریف حداقلی به دلیل ناکارآمدی در حل مسائل کشور، به‌ویژه نیازها، مشکلات و مسائل متنوع و پیچیده کنونی،‌نمی‌تواند رهیافت و برداشت درستی شناخته شود.